Saturday, July 30, 2011

Ստորագրահավաք Անանյանի դե՞մ


Գրողների միության երիտասարդ անդամները ստորագրահավաք են նախաձեռնել ՀԳՄ նախագահ Լեւոն Անանյանի դեմ եւ մտադիր են ստորագրությունների համապատասխան թվաքանակի դեպքում նրանից պահանջել  համագումար հրավիրել, որտեղ կքննարկվի նրա հրաժարականի հարցը:
«Նման բան չկա, մի հավատացեք, որովհետեւ գիշերը ինչ-որ մեկը զառանցագին երազներ է տեսնում, հետո էլ նստում-խոսում է դրանց մասին»,- մեզ ասաց Լեւոն Անանյանը՝ դա անվանելով հերթական սուտ խոսակցություններից մեկը:
«Ջահել գրողների համար այնքան գործ է արվել իմ նախագահության օրոք, որ որեւէ մեկը չի կարող նման ստորություն անել. դա բացառվում է: Դրանից հետո իմ քարտուղարը բոլորի հետ մեկառմեկ խոսել է, եւ բոլորը մենակ երախտիքի խոսքեր են ասել»,- նշեց պարոն Անանյանը:
Այդ դեպքում անհասկանալի է, թե ինչու են «բերման ենթարկում» երիտասարդ գրողներին ու խոսեցնում, եթե ստորագրահավաքի փաստն իրական չէ:

«Հրապարակ»
30.07.11


ԳՐԱԿԱՆ  PR-ի կողմից։ Անհասկանալի ու զարմանալի ոչինչ չկա։ Լեւոն Անանյանին հնարավոր չէ մեկուսացնել ԳՄ նախագահի աթոռից։ Նրան եւ նրա ղարաբաղցի կոլեգա Վարդան Հակոբյանին ԳՄ շենքից դուրս են բերելու միայն դագաղի վրա։ Նրանք ցմահ նախագահ են...

Tuesday, July 26, 2011

Գրողները հայհոյում են


Մոտենում եմ մաքուր սափրված, կոկիկ հագնված հայ գրողին եւ նրբորեն հարցնում` եթե այսօր խորհրդարանական ընտրություններ լինեին, ո՞ր կուսակցությանը ձայն կտայիք: Ծխախոտի ծուխը դանդաղ բաց է թողնում շրթունքների արանքից, նայում աչքերիս եւ շպրտում` ես քո… ու մի թունդ հայհոյում: Հայհոյանքն ուղղված չէ ինձ, այլ հայ ժողովրդի ծնած-սնած կուսակցություններին` վերից վար: Զարմացած հարցնում եմ` ախր դու նախկին նախարար ես, այդ կուսակցությունների մեջ չկա՞ մեկը` իշխանություն-ընդդիմություն, որին նախապատվություն տաս: Պատասխանում է. «Երկիր ե՞ն թողել, մշակույթ ե՞ն թողել, ստեղծագործող մարդուն ստորացրել ու ոչնչացրել են, բոլոր արժեքները հողին հավասար արեցին, չորս կողմդ պոռնկություն է ու անգրագիտություն, ժողովուրդ է՞ մնացել…»:

Դե արի ու ասա, որ այս մարդը ճիշտ չէ: Հաջորդ գրողին եմ հարցնում, նորից թունդ հայհոյում է, երրորդին` էլի հայհոյում է, չորրորդը, հինգերորդը` դարձյալ… Այ մարդ, ասում եմ, խոսքներդ մե՞կ եք արել: Հա, ասում են, ես քո կուսակցությունները… Բայց կար նաեւ երկրորդ պատասխան, կային գրողներ, ովքեր չէին հայհոյում, պարզապես զուսպ պատասխանում էին` ոչ մեկին: Սրանք էլ այստեղ էին խոսքները մեկ արել: Չեմ հարցրել ընդգծված կուսակցական գրողներին, քանի որ նրանց պատասխանը պարզ է: Իհարկե, Հայաստանի գրողների միության շուրջ 350 անդամին չէ, որ հարցրել եմ, նրանցից մոտ 10 տոկոսն է պատասխանել, բայց այդքանն էլ բավական էր ընդհանուր տրամադրվածությունը հասկանալու համար: Չհարցվածների մեջ կան նաեւ լաքեյներ, պնակալեզներ, բայց նրանք գրական աշխարհում եղանակ չեն փոխում:

Անընդհատ ասում են, թե ո՞ւր են գրողները, ինչո՞ւ չեն խոսում: Ասեմ, որ ճշմարիտ գրողները չեն լռում, պարզապես նրանց ձայնի իրավունք չեն տալիս, քանի որ անցանկալի են ու վտանգավոր տգիտության փուչիկին նստած իշխողների համար: Սա է պատճառը, որ նրանց կանոնիկ կերպով ոչնչացնում են հասարակության աչքում: Գրողներն էլ ստիպված ապրում են իրենց ստեղծագործական աշխարհում` թքած ունենալով ցանկացած կուսակցական խաղի վրա: Այս անգրական ժամանակում եւ իշխանությունը, եւ ընդդիմությունը, ուս ուսի տված, կործանում են այս երկիրը: Վերջին նախադասությունը նույնպես հայ բանաստեղծի խոսք է` առանց հայհոյանքի, բայց նողկանքով արտաբերված:

Ֆելիքս Եղիազարյան
hraparak.am
25.07.11