Wednesday, May 25, 2011

Լեւոն Անանյանի տարփածին կետերը

Համաձայն մեր ունեցած հավաստի տեղեկությունների, գրողների միության նախագահ Լեւոն Անանյանը պատրաստվում է ամենամոտ ապագայում հանդես գալ հայտարարությամբ, որը կարող է հերթական անգամ կանգնեցնել աշխարհը քաոսի եւ հուսահատության եզրին։

Պարզվում է, «Կամասուտրայի» 1883 թվականի կանոնական թարգմանության մեջ, որն էլ, ըստ էության, ծանոթացրեց լուսավորյալ աշխարհին սեռական ակտի նենգության հետ, գրողների միության քաջարի նախագահը հայտնաբերել է անճշտությունների աներեւակայելի քանակություն։

Հենց այդ ժամանակ էլ ծնվեցին անմահ տողերը Լեւոն Անանյանի «Չափածո մելոդրամա մեկ գործողությամբ» ոտանավորից.
Սարսուռը քո շուրթերի։ Մատներիդ հրճվանքը խաղացկուն։

Ամենօրյա հաշվապահություն. քանի՞ տարփածին կետ ունի տղամարդու մերկությունը (կնոջը նույնպես)։
Հետաքրքիր է, որ հեղինակին առաջին հերթին հետաքրքրում է մերկ տղամարդու էրոգեն գոտիների քանակը, իսկ կանանց մասին խոսվում է իմիջիայլոց։ Համաձայնեք, դա որոշակի մտորումների տեղիք է տալիս։

Ինչեւէ, սարսափելի հայտնագործությունը թույլ տվեց Լեւոն Անանյանին հանգել այն եզրակացության, որ իրենց ողջ կյանքում մեր համաքաղաքացիները ճիշտ տեղում չեն որոնել տարփածին կետերը։ Միանգամայն հնարավոր է, որ ԳՄ նախագահը զգացել է անհամապատասխանությունը, երբ ուսումնասիրում էր «Կամասուտրայի» ինտիմ կետերի հայտնաբերման կանոններին նվիրված բաժինը։

Գրքի դասական թարգմանության մեջ ասվում է, որ հարկատուն, որն ուզում է հաճույք պատճառել հարկատուհուն, պետք է շոյի կամ հպվի մի այնպիսի բանի, որը հարկատուհին ինքը ցույց կտա հայացքով։ Գլխի ընկնելով, որ էրոգեն գոտիներ փնտրելը բնավ նույն բանը չէ, ինչ սունկ փնտրելը, Անանյանը համեմատեց տեքստը բնօրինակի հետ եւ. օ՜, սարսափ։ Պարզվեց, որ էրոգեն գոտին համարվում է գտնված, երբ հարկատուհու աչքերը հաճույքից ճակատն են թռչում, այլ ոչ թե պտտվում կողմնացույցի պես։

Հետագա ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ չարաճճիությունը կանոնակարգող հնդկական ուսումնական ձեռնարկի մյուս գլուխներում եւս թարգմանիչները բազում փաստացի սխալներ են թույլ տվել։ Մասնավորապես անփույթ են մոտեցել քաղաքացիական հասարակության գործունեության արդյունավետության համար շնչառությունների փոխանակության կարեւորության մասին հարցին։

Եվ այստեղ ծնվեցին Անանյանի հետեւյալ հանճարեղ տողերը նույն ոտանավորից.
... քիթդ, որի հետ միշտ պետք է հաշվի նստել, երբ համբույրները դառնում են անկառավարելի։ Ես իմ տաք շունչը պահ եմ տալիս քո թոքերին։ Չմոռանաս վերադարձնել։

Հասկանալի է, որ առայժմ դժվար է կանխատեսել՝ կդիմի՞ Անանյանը «Կամասուտրայի» թարգմանիչների դեմ հայցով Կենտրոն համայնքի ընդհանուր իրավասության դատարան, բայց արդեն իսկ պարզ է, որ խոսքը վերաբերում է բնավ ոչ թարգմանության հասարակ անճշտություններին։ Իրավիճակն անհամեմատ դրամատիկ է, քանզի հարվածն ուղղված է մեր հասարակության ինտիմ հիմքերին։

Անանյանի հայտնագործությունը թույլ է տալիս ենթադրել, որ «Կամասուտրան» սասանում է այդ հիմքերը, քանզի ոչ մի պատկերացում չի տալիս մեր քաղաքացիներին, թե ինչպես բարին մերկ տղամարդու (ինչպես նաեւ կնոջ) տարփածին կետերի որոնման ընթացքում կարող է հաղթել չարին։

Բացի այդ, «Կամասուտրան», որից սխալմամբ կարող են օգտվել անմեղ մարդիկ, ոչ մի կերպ չի կարգավորում խոսքի ազատության, քաղբանտարկյալների խնդիրները, հոգ չի տանում որբերի մասին, չի պայքարում կոռուպցիայի եւ ծխամոլության դեմ, անտարբեր է բնակչության սոցիալական պաշտպանության, արհմիությունների, օտարալեզու դպրոցների եւ մեքենաների պարտադիր ապահովագրման խնդիրների նկատմամբ։

Ինչն էլ դրդեց Անանյանին հորինել հետեւյալ տողերը.
Խլածաղիկը թոշնում է ամոթից։

Մաշկի տակ շառաչող հաճույքը՝ ոտնածայրից մինչեւ ականջի բլթակ (կամ հակառակը)։ Մողես, իջիր մեջքիցս։
Մերկ տղամարդու (ինչպես նաեւ կնոջ) տարփածին կետերի անանյանական տանջալից որոնումները թույլ են տալիս հանգել որոշ հիմնարար ընդհանրացումների։ Տարփածին կետերի գոյությունը թեեւ երաշխավորվում է ՀՀ քաղաքացիներին սահմանադրությամբ, սակայն այդ ամենը չպետք է մատնվի ինքնահոսի, այլ պիտի ամրագրվի համապատասխան ակտերով։

Ըստ էության, յուրաքանչյուր քաղաքացի իրավունք ունի գաղտնի կարդալ «Կամասուտրան», ծիծաղել ու եզրահանգում անել, թե այնուամենայնիվ որքա՜ն ապաշնորհ է այդ Անանյանը։ Բայց քանի որ գլխավոր հաճույքը մեր համաքաղաքացիները ստանում են ոչ թե կնոջը տիրանալուց, այլ բնակարանի, բաղնիքի, տոնածառի խաղալիքների եւ 2400 դրամով «Լոռի» պանրի տիրանալուց, ապա «Կամասուտրան» պետք է համապատասխանեցնել գործող օրենսդրությանը։

Խելամիտ կլիներ, կարծում ենք, ամանորյա արձակուրդներից հետո նախաձեռնել այդ հարցի քննարկումը Ազգային ժողովում։ Գրողների միության նախագահի պատրաստած օրինագիծը կարող էր օրինաստեղծ լարվածության մեջ պահել պատգամավորներին, համենայն դեպս՝ «Կամասուտրայի» առաջին եւ երկրորդ ընդունման ընթացքում։

Ի վերջո, մերկ տղամարդու (ինչպես նաեւ կնոջ) տարփածին կետերի որոնումը վաղուց արդեն խաղ չէ մեզ համար, ոչ էլ զբոսայգու նստարանին արձակած հառաչանքներ։ Մեր «Կամասուտրան» հիմար հրահանգ չէ, թե որտեղ ինչը շոյես եւ ինչը սեղմես։ Մեր աչքերը տեսնում են այլ տարփածին կետեր. գետի ոլորանը, ձորակը, պարարտ նախիրները, հասկառատ արտերը, եւ այդ ամենի վերեւում՝ երկնային բարձունքում, հնչում է գերագույն բավականության ճիչը՝ կռունկի կանչը։

Իսկ գուցե դա ամենեւին էլ կռունկի կանչը չէ, այլ Լեւոն Անանյանի հետեւյալ տողերը նույն «Չափածո մելոդրամա մեկ գործողությամբ» ոտանավորից.
Հատուկենտ բռավոներ։ Հեշտասեր սուլոցներ։ Արագ, իջեցրե՛ք վարագույրը։

«Հայոց Աշխարհ»-ի մառազմատիկ երեւույթների ուսումնասիրության բաժին

No comments:

Post a Comment